Poradnik dla nauczycieli

Dla nauczycieli zainteresowanych wykorzystaniem metody WebQuest w nauczaniu przedmiotowym warto polecić e-poradnik „Metoda Webquest“ autorstwa Sabiny Furgoł i Lechosława Hojnackiego. Poradnik jest próbą kompleksowego opisania metody wraz z praktycznymi poradami i odniesieniami, które mogą pomóc w jej popularyzacji w obszarze edukacji, tak szkolnej, jak i pozaszkolnej czy ustawicznej. 

Na bazie osobistych doświadczeń autorów w pracy z webquestami, w poradniku opisano, w jaki sposób metoda ta może być osadzona w praktyce szkolnej, jakie są cele i zasady konstrukcji WebQuestów, dobre i złe praktyki, przykłady z Polski i zagranicy.

Za szerokim wykorzystaniem tej metody na wszystkich przedmiotach szkolnych (a nie tylko na informatyce!) przemawia wiele argumentów. Jak zauważa Sabina Furgoł, ekspertka od WQ z katowickiego METIS:

Więcej o metodzie

WebQuest jako metoda wykorzystuje zainteresowanie uczniów komputerem i internetem, pozwala skierować je w kierunku dydaktyki i wykorzystać w procesie edukacyjnym. Uczy przemyślanego i konstruktywnego korzystania z zasobów internetu - wyszukiwania informacji, selekcji, wartościowania, internalizacji wiedzy i kreowania swoich własnych treści. Ma przygotować ucznia do świadomego korzystania z TIK w procesie uczenia się, do udziału w pracy i w rozrywce. 

fot. fotolia.com

Odpowiednio dobrany przez nauczyciela materiał źródłowy ma pozwolić uczniom bardziej skupić się na krytycznej analizie i wykorzystaniu informacji niż na ich szukaniu w internecie.

Istotną cechą różnicującą w stosunku do klasycznej metody projektu jest w WebQueście:

• instrukcja umieszczona w Internecie (np. strona internetowa);
• konieczność wykorzystania oprócz tradycyjnych źródeł informacji (np. książka, czasopismo), także (a zwykle nawet przede wszystkim) zasobów sieciowych;
• wykorzystanie przy opracowywaniu uczniowskiego produktu cyfrowych narzędzi, np. strony WWW, bloga, narzędzi prezentacyjnych (np. Prezi), filmu wideo.

Krótko o metodzie

WebQuest często realizowany jest jako ćwiczenie grupowe, w którym każda grupa realizuje inną część projektu, wykonując inne zadania. Podział na grupy ma funkcję motywującą, gdyż wiąże się zazwyczaj z wcieleniem w jakąś rolę. Pobudza to zainteresowanie uczniów danym zagadnieniem.

WebQuest może być projektem przeznaczonym dla jednej dyscypliny, ale może mieć też charakter interdyscyplinarny. Może być krótkoterminowy (1–2 godziny lekcyjne) lub długoterminowy (kilka tygodni). Produktem finalnym może być plakat, praca pisemna, prezentacja multimedialna, wystąpienie publiczne itp.

Typowa struktura WebQuestu zawiera następujące części (podstrony):

1. Wprowadzenie – ogólny, motywujący opis projektu,
2. Zadanie – polecenia dla poszczególnych grup, opis produktu, który należy stworzyć
3. Proces – opis kroków, jakie należy wykonać, aby rozwiązać zadania,
4. Źródła (zasoby) – lista linków do zasobów dostępnych w sieci, potrzebnych do rozwiązania poszczególnych zadań,
5. Ewaluacja (kryteria ocen) – punktacja i sposób oceny wykonania zadan,
6. Konkluzja (podsumowanie) – podsumowanie projektu, czasem zawierającę prezentację gotowych materiałów będących efektem pracy uczniów.

Dodatkowo często zamieszczana jest podstrona zawierająca informacje o WebQueście, wskazówki dla innych nauczycieli, którzy w przyszłości chcieliby skorzystać z tak opracowanego projektu.

(Za: Wikipedia)

Metoda ciągle odkrywana na nowo

WebQuest jest znany jako nowatorska metoda pracy z uczniami od blisko 20 lat – opracowana została w 1995 r. przez Bernie Dodge'a i Toma Marcha, dwóch nauczycieli z San Diego State University w USA. Wydaje się, że wartość tej metody zostanie doceniona dopiero teraz, gdy w obliczu gwałtownego przyrostu zasobów informacyjnych w sieci, umiejętność właściwej selekcji, analizy i wykorzystania przetworzonej staje się kluczową kompetencją życiową.

fot. fotolia.com

WebQuest według jego twórców jest aktywnością zorientowaną na dociekanie i poszerzanie wiedzy, przy czym większość lub całość informacji uzyskanych przez uczących się pochodzi z Internetu, co zapewnia uczniom bieżący kontakt z zasobami informacyjnymi. Każdy z nich staje się wyzwaniem dla uczniów, które umożliwia sprawdzenie ich wiedzy i umiejętności w praktyce. Ich wykorzystanie w nauczaniu ma wiele zalet – wydajnie wykorzystują czas ucznia, sprzyjają rozwojowi umiejętności wyszukiwania informacji, ich analizy, syntezy i oceny. Co ważne, stwarzają również możliwość pracy zespołowej, rozwijając umiejętności komunikacji, zarządzania czasem, twórczego i krytycznego myślenia.

Na początek

Zaczynamy osobny blog sprofilowany na tematykę metody WebQuest, wychodząc z założenia, że jest to odpowiednia metoda pracy w cyfrowym świecie z cyfrowymi uczniami (także metoda na czasie - jeśli zważymy na wzrost znaczenia internetu w naszym życiu).

W dobie dominacji cyfrowych technologii, wszechobecnej i nadmiarowej informacji, umiejętności selekcjonowania treści oraz kreatywnego generowania na ich podstawie nowych treści - zyskują znaczenie kluczowe. Niedostatek takich umiejętności wynika też z jeszcze innego aspektu specyfiki polskiej szkoły. Konstrukcja systemu egzaminów zewnętrznych jest ukierunkowana na udzielanie “jedynej poprawnej odpowiedzi na zadane pytanie”. Wbrew deklaracjom nawet zadania o otwartej formule odpowiedzi, w których brak jednoznacznego, jedynego poprawnego rozwiązania, są oceniane przy pomocy niesławnego już “klucza”, który w istocie znów określa zbiór odpowiedzi jedynie słusznych, prostych do wyobrażenia, przewidzenia, sprawdzenia i zmierzenia w punktach. Nauczyciele rozliczani w ten sposób z efektywności pracy - tak też w efekcie projektują kształt swojego nauczania.